Kwas Masłowy
W chorobach jelita cienkiego i grubego zwykle na pierwszy plan wysuwają się zmiany w stolcu, takie jak biegunka, zaparcia czy złogi krwi. Poza ostrymi chorobami jelit, takimi jak infekcje jelitowe (np. zapalenie żołądka i jelit, biegunka podróżnych, zakażenie Campylobacter) mogą leżeć również choroby przewlekłe, takie jak nieswoiste zapalenie jelit (IBD) choroba Leśniowskiego-Crohna czy wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Do dysfunkcji jelit prowadzi również zespół jelita drażliwego (IBS) lub zapalenie uchyłków.
W zależności od objawów i podejrzenia rozpoznania konieczne są dalsze badania:
- Badanie ultrasonograficzne: Badanie ultrasonograficzne jest często stosowane w celu wyjaśnienia na przykład chorób wątroby, pęcherzyka żółciowego lub trzustki. Można nim również wykryć wolny płyn w jamie brzusznej (np. w przypadku krwawienia) lub powiększone węzły chłonne.
- Badanie rentgenowskie: Badanie rentgenowskie brzucha jest również łatwe do przeprowadzenia. Mogą na przykład przedstawiać zwężenia lub nagromadzenie gazów w przewodzie jelitowym, a także kamienie żółciowe lub nerkowe. Po podaniu środka kontrastowego (np. pasta z kontrastem, lewatywa środka kontrastowego) można również wykazać możliwe zmiany w błonie śluzowej, polipach, uchyłkach lub guzach jelita.
- Badanie endoskopowe: W przypadku podejrzenia chorób żołądka lub jelit często wykonuje się badania endoskopowe tj. gastroskopia lub kolonoskopia. Podczas tych badań można wiarygodnie ocenić stan błony śluzowej żołądka i jelit, możliwe jest również pobranie małych próbek tkanek (biopsja) do dalszej oceny. Z reguły badanie endoskopowe można przeprowadzić w półmroku lub w lekkim znieczuleniu, co oznacza, że nie wiąże się z dyskomfortem.
- Tomografia komputerowa: Na przykład za pomocą tomografii komputerowej (CT) można określić wielkość poszczególnych narządów i rozpoznać wszelkie zmiany, takie jak zgrubienie lub powiększenie.
W zależności od postawionej diagnozy istnieje wiele innych możliwości badawczych, np. test tolerancji laktozy lub fruktozy w celu wykluczenia nietolerancji pokarmowej, pomiar wartości pH w przełyku lub w żołądku (pH metryka) w celu wyjaśnienia objawów refluksu lub szczegółowe badanie stolca w celu wyjaśnienia pochodzenia infekcji. O tym, które etapy badania są niezbędne, powinien każdorazowo decydować lekarz prowadzący.
